古诺斯语试译原文：
Almáttigr guð skapaði í upphafi himin ok jörð ok alla þá hluti, er þeim fylgja, og síðast menn tvá, er ættir eru frá komnar, Adam ok Evu, ok fjölgaðist þeira kynslóð ok dreifðist um heim allan.
En er fram liðu stundir, þá ójafnaðist mannfólkit. Váru sumir góðir ok rétttrúaðir, en miklu fleiri snerust eftir girnðum heimsins ok órækðu guðs boðorð, ok fyrir því drekkði guð heiminum í sjóvargangi ok öllum kykvendum heimsins nema þeim, er í örkinni váru með Nóa. Eftir Nóaflóð lifðu átta menn, þeir er heiminn byggðu, ok kómu frá þeim ættir, ok varð enn sem fyrr, at þá er fjölmenntist ok byggðist veröldin, þá var þat allr fjölði mannfólksins, er elskaði ágirni fjár ok metnaðar, en afrækðust guðs hlýðni, ok svá mikit gerðist at því, at þeir vildu eigi nefna guð. En hverr myndi þá frá segja sonum þeira frá guðs stórmerkjum? Svá kom, at þeir týndu guðs nafni, ok víðast um veröldina fannst eigi sá maðr, er deili kunni á skapara sínum. En eigi at síðr veitti guð þeim jarðligar giftir,
